Monique
Bol
Monique Bol is een laatbloeier. Op haar 55e verscheen haar debuut “er liggen twee holtes op je kussen”. In deze bundel belicht ze het wonderlijke wezen dat ons blijft verbazen: de man.
Nadat ze de opleiding literaire creatie afgerond had, schreef ze vooral verhalen. Later ontdekte ze via het werk van Marleen de Crée en Gerrit Kouwenaar haar liefde voor sonnetten en nog later begon ze ook vrije gedichten te schrijven. Ze dropt haar gedichten bij poëziewedstrijden, in gelegenheidsbundels, op websites of podcasts, in tuinen en bibliotheken, op kerkhoven en langs wandelwegen en in winkelstraten.
Als klimaatdichter wil ze de lezer aanzetten om kleine acties te ondernemen om het leven klimaatvriendelijker te maken.
Als stadsdichter van Hoogstraten, aardbeienstad halverwege tussen Antwerpen en Breda, wil ze poëzie in de openbare ruimte brengen voor elke Hoogstratenaar.
Monique is een dromer. Voor haar is dichten als ademen, maar ook een spelen met klanken en woorden. Ze laat zich graag verrassen door wat het dagelijkse leven te bieden heeft. Ze vindt inspiratie in het hier en nu, het toen of later, ver weg of achter de hoek, in levenden lijve of het liefst nog in de krochten van haar oneindige fantasie.
taal
eerst volgt hij haar woorden niet, hij zit
nog met het hoofd op boot en trein
met honger, blaren op de koude voeten
zij lacht in kuiltjes, reikt hem wat sap
een boterham. ze praat en praat, volhardt.
geduldig leert ze hem haar land
ze theateren met taal en op een dag
begrijpt hij haar zinnen. hij laat haar proeven
van de vruchten van zijn verloren aarde
de klank van zijn viool, de woorden
uit zijn moedertaal. zelfzeker klinkt het
handgeklap dat ze opdragen aan elkaar
Bundel
‘Er liggen twee holtes op je kussen‘ (2021)
verkrijgbaar op: